Too many vj’s

(De Standaard, 30 oktober 2015) Na zeventien jaar gaat het beeld van TMF morgen definitief op zwart. Het einde van de muziekzender doet ons terugdenken aan 1998, toen David en Stephen Dewaele er carte blanche kregen in het programma Alter8, waar er plaats was voor alternatieve muziekclips.

Op een nonchalante, vaak onnozele manier praatten ze clips in een sappig Gents dialect aan elkaar. De opnames gebeurden met een handycam, de show was pure improvisatie en af en toe kwam een gast langs. Zo maakten we een eerste keer kennis met Bent Van Looy. Een wat zonderling figuur met een raar stemmetje, dachten we. Maar de Dewaeles vonden hem geweldig. En wij dus ook. We dweepten met alles wat ze ons voorlegden, want de broers waren hip, hilarisch en anders. Leermeesters van de goede smaak voor pubers die met alcoholstiften groepsnamen op schoolmappen schreven. David en Stephen werden ook voor de festivalverslaggeving van TMF ingezet, maar tot echte veejays groeiden ze natuurlijk nooit uit.

Alter8 was wel het perfecte uitstalraam voor hun groep Soulwax en in 2000 stonden ze zelf mee op het podium van de TMF Awards, een groots opgezette show waarin de populaire veejays zij aan zij stonden naast sterren als Kylie Minogue, Five en Ronan Keating. Zoveel commercie was er voor de Dewaeles te veel aan. Soulwax werd bekroond met twee prijzen (beste videoclip en beste rockgroep), maar stal vooral de show met een statement tijdens het optreden. Voor een bomvolle Flanders Expo toonde Stephen zijn handpalmen waarop de woorden ‘play’ en ‘back’ stonden geschreven.

De naam van Soulwax in ons land was al gemaakt. TMF hadden ze niet meer nodig, zo leek en bleek het. Wij, volgelingen van de alternatieve cultuur, volgden alweer slaafs. Voor ons geen TMF-pennenzak meer, wel de cd-voorstelling van Das Pop in de Vooruit, met aansluitend een dj-set van The Flying Dewaele Brothers. ‘Everybody wants to be the dj.’ Niet de vj.